Lubisz spać, ale tym razem przekładasz się z boku na bok przez dobre kilka godzin. Zmęczony tą szamotaniną z samym sobą w końcu usypiasz około północy. Tylko po to, by obudzić się po trzeciej. W nocy? W dzień? Sam już nie wiesz, noc przeplata się z dniem. Zmęczenie mija, a Ciebie po prostu boli serce, bo chyba nie ma gorszej rzeczy, którą mogą dać sobie bliscy ludzie od obojętności. Chciałbyś tyle powiedzieć, ale wiesz, że i tak nikt nie słucha, a przynajmniej nie ta osoba, którą chciałbyś zalać potokiem słów. Dlatego milczysz, przypominając sobie zasłyszane niegdyś słowa: Nic na siłę. W pełni to rozumiesz, a jednak umysł przy drobnej pomocy serca mimowolnie układa scenariusze dające choć najmniejszą nadzieję. To dopiero początek, a myśli wszelkiej maści przepełniają Twoją głowę do tego stopnia, że widzisz już przed sobą całą stertę zaniedbanych zobowiązań. Podchodzisz do tego z obojętnością, choć w żartach zwykłeś mówić, że: Hajs musi się zgadzać. Teraz nie musi, gdy Twój świat stanął na głowie. Zamiast kalkulować na zimno, a wszystkie planowane prezenty schować głęboko w kieszeń lub rozpocząć desperackie poszukiwanie paragonów i gwarancji, czekasz. W całkowitej beznadziei i zawieszeniu. Kto wie: może kolejna noc będzie bardziej łaskawa?

Może Ty też masz problemy ze snem?