Trafione w punkt! Trzeba pamiętać, że los bywa przewrotny i może się zdarzyć, że my zostaniemy bez dachu nad głową, dlatego warto pomagać! Po prostu: karma wraca. Druga sprawa jest taka, że w tym wiecznym pędzie, nastawieniu na konsumpcje i zaspokojenie własnych potrzeb, zapominamy o drugim człowieku. A chyba nic tak nie świadczy o człowieczeństwie jak chęć niesienia pomocy drugiemu!!! Zwierzęta bywają w tym lepsze od ludzi.
Co do niesympatycznej odpowiedzi ze strony 'obdarowanego' pomocą: na Centralnym można spotkać się często z wyśmianiem ofiarowanej kanapki i stwierdzeniem: 'wolę pieniądze'!
Ale dwie sytuacje mnie wzruszyły. jedna wydarzyła się na wspomnianym już na Centralnym. Starsza bezdomna kobieta w wieku mniej więcej 'babcinym' (tu już cry!!!) siedzi na zimnych schodach w kącie i je jakiś jogurt. Podeszłam i zapytałam, czy nie kupić jej jedzenia. Odpowiedziała, że przecież ma i spojrzała na swój jogurt. Kupiłam jej i tak ciepły posiłek.
Druga sytuacja miała miejsce na Zachodnim. Czekałam na pociąg, podszedł do mnie bezdomny i poprosił o pieniądze. Powiedziałam, że nie dam pieniędzy, ale mam jedzenie w torebce (kanapki, owoce). Wziął jedzenie, podziękował i poszedł. Potem wracał tą samą drogą i powiedział. że kanapki były pyszne. Ja na to, że Mama robiła. Odpowiedział: proszę podziękować Mamie :-)

Mieszkam w bardzo małym mieście, ten problem jest mi mniej znany ale coś chciałabym dodać od siebie. Ja tracę wiarę w ludzi, szczególnie w młode pokolenie :/ Ludzie w sklepie, na ulicy, na poczcie są wobec siebie okropni. Gdy się uśmiechnę to patrzą na mnie jak na wariatkę :/ Dziś pewna sytuacja tak bardzo mnie zdołowała , zestresowała jak i oburzyła że chyba przestane i ja być miła. Stojąc w korku obserwowałam z auta dwóch chłopaczków ( około 17 lat, oczywiście z papierosem w ręku) gonili małego kotka , gdy go złapali zaczęli go męczyć więc ruszyłam w ich kierunku. Niestety oni szybko spakowali go w plecak i uciekli do szkoły. Pobiegłam za nimi ale straciłam ich z oczu. Próbowałam wypytać o nich inne dzieciaki ( szkoła średnia ) ale nawet mi nie odpowiadali, zlewali mnie i patrzyli jak na wariatkę. Odeszłam, mam małego kotka na sumieniu bo nie zdarzyłam mu pomóc... a oni pewnie znęcali się nad nim dalej.

Zawszę widząc potrzebującą osobę staram się pomóc, szczególnie gdy ktoś jest głodny, kupuję bułki, kiełbasę, napój kilka złotych mnie nie zbawi a mam satysfakcję że dzięki mnie ktoś nie chodzi głodny. Nie potrafię przejść obojętnie obok potrzebującego :)

Inicjatywa słuszna, jednak weźmy pod uwagę że istnieją przecież noclegownie, domy dla bezdomnych. Przy caritasach organizowane są obiady. Jest gdzie się umyć, od biedy można zawsze w publicznych toaletach.
Zwykle osoby te nie korzystają z ww. pomocy z jednej prostej przyczyny - nie mogą spożywać alkoholu. Oczywiście nie twierdzę, że nie wolno pomagać, czy wszyscy bezdomni to alkoholicy. Ale jak słyszę że Pan 'śmierdzi' no to z góry już mogę założyć, że bardziej woli flaszkę niż jakiekolwiek minimum człowieczeństwa jakim jest choćby higiena. To straszne, że nawet jak człowiek jest pod murem i nie ma swojego własnego domu, i tak woli wegetować gdzieś w krzakach niż przestać pić. A najgorsze w całej tej historii jest to, że więcej jest pasożytniczych alkoholików niż bezdomnych i często pomoc takiej osobie okazuje się tylko kolejnym oszustwem - bo Ty dajesz 5zł a później taka osoba wychodzi z dwoma piwkami.
To tylko moje żale, ale jak ktoś mnie prosi, chętnie dzielę jedzeniem. Raz miałem taką sytuację, że siedząc w pociągu na jednej ze stacji zapukał do mnie jakiś człowiek przez okno i prosił z góry o kanapkę. Z przyjemnością mu dałem :) Choć niestety zwykle proszą ludzie o pieniądze i to jest smutne, bo zwykle za te pieniądze kupują niestety - alkohol ;/